Τι είναι τα ινομυώματα ?
Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι. Είναι από τους πιο συχνούς καλοήθεις όγκους της μήτρας.
Αποτελούνται από ίνες κολλαγόνου (ινο-μύωμα) και μυϊκού ιστού (ινο-μύ-ωμα) και έχουν συνήθως σφαιρικό σχήμα.
Πολύ σπάνια μπορούν να εξελιχθούν σε κακοήθεις όγκους.
Κυρίως διαγιγνώσκονται σε νεαρές γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, κυρίως επειδή μπορεί να εμποδίζουν την γονιμότητα.
Η ανάπτυξή τους εξαρτάται από τις ορμόνες του κύκλου.
Το μέγεθός τους ποικίλει. Έτσι μπορεί να είναι πολύ λίγα εκατοστά έως και τόσο μεγάλα που καταλαμβάνουν ολόκληρη την κοιλιά και φαίνονται σαν πρήξιμο της κοιλιάς.
Ένα ποσοστό 40-50% των γυναικών δημιουργεί και αναπτύσσει ινομυώματα στην αναπαραγωγική ηλικία. Η ηλικία που εμφανίζονται είναι συνήθως μετά τα 35, αλλά πιο σπάνια μπορούν να εμφανιστούν και σε ηλικίες κάτω των 30.
Πώς δημιουργούνται τα ινομυώματα ?
Παρά το γεγονός ότι η ακριβή αιτία των ινομυωμάτων δεν είναι γνωστή, έχουν διατυπωθεί διάφορες υποθέσεις.
Ορισμένοι ερευνητές υποπτεύονται ότι είναι γενετικής προέλευσης. Οι γυναίκες των οποίων οι στενοί συγγενείς έχουν ινομυώματα, έχουν πολλές πιθανότητες να προσβληθούν και αυτές από αυτή την πάθηση.
Σε ποσοστό 40 -50% πιστεύουν οι ερευνητές ότι υπάρχει κάποιο γενετικό σφάλμα που βρίσκεται στα γονίδιά μας το οποίο δημιουργεί τα ινομυώματα και καθορίζει και την ταχύτητα ανάπτυξης τους.
Υπάρχουν όμως και διάφορες άλλες θεωρίες για τη δημιουργία των ινομυωμάτων.
όπως π.χ
Ορμονικοί παράγοντες: η ανάπτυξη των ινομυωμάτων ευνοείται άμεσα ή έμμεσα από τα οιστρογόνα και σε ένα βαθμό από την προγεστερόνη μέσω των παραγόντων ανάπτυξης. Έτσι, κάποια θα εξαφανιστούν μετά την εμμηνόπαυση, όταν η παραγωγή ορμονών θα σταματήσει.
Τα ινομυώματα περιέχουν στην επιφάνεια των κυττάρων τους λεγόμενους “υποδοχείς”. Περιοχές των κυττάρων που δέχονται τις επιδράσεις των ορμονών επάνω τους.
Τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη, που είναι οι γυναικείες ορμόνες, συνδέονται με τους “υποδοχείς” και δίνουν εντολή για αύξηση των ινομυωμάτων.
Ανάλογα με τον αριθμό των υποδοχέων στην επιφάνεια των ινομυωμάτων καθορίζεται και η ταχύτητα ανάπτυξής τους. Ο αριθμός των υποδοχέων στην επιφάνεια των κυττάρων, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, καθορίζεται γενετικά.
Πέραν των οικογενειακών και γενετικών παραγόντων, εντοπίστηκαν κι άλλοι λόγοι που ευνοούν την ανάπτυξη των ινομυωμάτων όπως π.χ η παχυσαρκία, στις παχύσαρκες γυναίκες εντοπίζουμε πιο συχνά ινομυώματα από ότι στις πιο αδύνατες χωρίς όμως αυτό να είναι 100% .
Υπάρχουν ακόμα μερικές θεωρίες που αναφέρουν ότι η ηλικία της πρώτης περιόδου πριν τα 12 έτη παίζει κάποιο ρόλο στην πιο συχνή εμφάνιση ινομυωμάτων από ότι στιε γυναίκες με καθυστερημένη εμμηναρχή.
Ένας άλλος παράγοντας που παίζει ρόλο είναι και η φυλή. Οι μαύρες γυναίκες έχουν πιο συχνά ινομυώματα μεγάλου μεγέθους που εκδηλώνονται σε νεαρότερη ηλικία από ότι οι λευκές.
Που μπορούμε να τα εντοπίσουμε?
Η μήτρα μπορεί να δημιουργήσει ινομυώματα :
- μέσα στο εσωτερικό της, που λέγεται ενδομήτριο και τότε τα ινομυώματα λέγονται υποβλεννογόνια
- στο μυϊκό της τοίχωμά και τότε λέγονται ενδοτοιχωματικά
- και τέλος στην εξωτερική της επιφάνεια και τότε λέγονται υπορρογόνια.
Άρα ανάλογα με τη θέση τους σε σχέση με την ανατομία της μήτρας διακρίνουμε:
- τα υπορογόνια που βρίσκονται στην εξωτερική επιφάνεια της μήτρας
- τα ενδοτοιχωματικά που εγκλωβίζονται στο πλάτος του τοιχώματος της μήτρας και
- τα υποβλεννογόνια, τα οποία προβάλουν μέσα στην ενδομητρική κοιλότητα.
Τα ενδομήτρια ινομυώματα τα υποβλεννογόνια δημιουργούν συνήθως υπογονιμότητα και μηνορραγίες.
Τα ενδοτοιχωματικά μπορούν κι αυτά να προκαλέσουν προβλήματα, όπως και τα προηγούμενα, όταν ξεπεράσουν το μέγεθος των 4-5 εκατοστών.
Τι συμπτώματα μπορεί να παρουσιάσει μια γυναίκα με ινομυώματα?
Τα συμπτώματα που θα παρουσιάσει μια γυναίκα με ινομυώματα αποτελούν μια συνάρτηση παραγόντων όπως είναι ο αριθμός και το μέγεθος τους, όπως επίσης και ανάλογα της ανατομικής θέσης που κατέχουν στη μήτρα
Τα ινομυώματα ποικίλλουν σε αριθμό, μέγεθος και θέση στη μήτρα.
Μπορεί να είναι μονήρη (μεμονωμένα) ή πολλαπλά (μέχρι και περισσότερα των 20) και το μέγεθός τους μπορεί να είναι από αυτό μιας φακής έως ενός μικρού καρπουζιού.
Τα πιο συχνά συμπτώματα που προκαλούν τα ινομυώματα είναι:
- βαριές και παρατεταμένης διάρκειας περίοδοι. Πολλές φορές οι γυναίκες έρχονται στο ιατρείο παραπονιούνται για πολύ αίμα κατά την περίοδο με πήγματα τα οποία όμως αν υπάρχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν σαν συνέπεια την αναιμία , την εύκολη κόπωση, την ζαλάδα, και την νωθρότητα που παρουσιάζουν αυτές οι γυναίκες: τα ινομυώματα ειδικά όταν βρίσκονται προς το εσωτερικό της μήτρας και στο τοίχωμα της την εμποδίζουν να συσπαστεί αποτελεσματικά κατά το τέλος της περιόδου με συνέπεια να παραπονιέται η γυναίκα ότι έχει πολλές μέρες περίοδο.
- υπογονιμότητα: τα ινομυώματα, ακόμα και μικρά σε μέγεθος, όταν ασκούν πίεση ή παραμορφώνουν την είσοδο της μήτρας (τράχηλος) ή τα στόμια των σαλπίγγων, εμποδίζουν την ομαλή δίοδο του σπέρματος προς τις σάλπιγγες όπου γίνεται η γονιμοποίηση.
- συχνουρία, συχνές ουρολοιμώξεις, ακράτεια ούρων: τα μεγάλα συνήθως σε μέγεθος ινομυώματα, ασκούν πίεση στην ουροδόχο κύστη που βρίσκεται σε άμεση επαφή με τη μήτρα, εμποδίζοντας την πλήρη διάτασή της και την ομαλή λειτουργία της.
- αποβολές πρώτου τριμήνου κύησης: τα ινομυώματα που συνήθως καταλαμβάνουν χώρο στην κοιλότητα της μήτρας, εμποδίζουν την ομαλή εμφύτευση του εμβρύου στην εσωτερική επιφάνεια της μήτρας (ενδομήτριο).
- κοιλιακά άλγη, συνήθως σταδιακής έναρξης και με διαλείποντα ή συνεχή χαρακτήρα: τα ινομυώματα, λόγω μεγέθους προκαλούν την αίσθηση βάρους, ενώ λόγω ανεπαρκούς αιματώσεώς τους προκαλούν ισχαιμικούς πόνους παρόμοιους με αυτούς που προκαλεί η καρδία κατά το έμφραγμα του μυοκαρδίου. Οξύς και ισχυρός πόνος μπορεί να προκληθεί σπάνια κατά τη συστροφή ενός μισχωτού ινομυώματος γύρω από τον άξονά του.
Διάγνωση
Αν και σε πολλές περιπτώσεις είναι εύκολη η διάγνωση των ινομυωμάτων, κατά τη διάρκεια της ετήσιας προληπτικής γυναικολογικής εξέτασης που πρέπει να κάνει η κάθε γυναίκα στον γυναικολόγο της για την λήψη του τέστ Παπανικολάου, επιπλέον εξετάσεις είναι απαραίτητες προκειμένου η διάγνωση να είναι ακριβής.
Οι εξετάσεις αυτές περιλαμβάνουν:
Υπερηχογράφημα της μήτρας, κοιλιακό ή/και διακολπικό. Οι γυναικολόγοι χρησιμοποιούμε το διακολπικό υπερηχογράφημα και έχουμε πολύ πιο καθαρή απεικόνιση της μήτρας και έτσι μπορούμε πιο εύκολα να ελέγξουμε το τοίχωμα της, το εσωτερικό της και γενικά ολόκληρη την μήτρα.
Μαγνητική τομογραφία. Με την εξέταση αυτή είναι δυνατόν να προσδιοριστεί η θέση και το μέγεθος των ινομυωμάτων και να διαπιστωθεί αν τα ινομυώματα αυτά παραμορφώνουν ή όχι την μητρική κοιλότητα. Αν και ως μέθοδος είναι πολύ ακριβής στην απεικονιστική τηε δυνατότητα, σπάνια χρησιμοποιείται για τη διάγνωση ινομυωμάτων. Περισσότερο χρησιμοποιείται για τη διαφορική διάγνωση τους και τοπογραφική συσχέτισή τους με τους γύρω ιστούς όπως ο τράχηλος της μήτρας, το έντερο κλπ
Υστεροσαλπιγγογραφία. Με την εξέταση αυτή διαπιστώνεται ακτινολογικά η ροή ειδικής σκιαγραφικής ουσίας μέσω της μήτρας και των σαλπίγγων. Η εξέταση αυτή μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την κοιλότητα της μήτρας, εάν δηλαδή κάποιο ινομύωμα που το εντοπίσαμε υπερηχογραφικά ότι είναι υποβλενογόννιο, ακουμπάει δηλαδή στην ενδομήτρια κοιλότητα κλείνει την κοιλότητα και έχουμε σαν επακόλουθο πιθανόν υπογονιμότητα. Επίσης μας δείχνει και τη διαβατότητα των σαλπίγγων ειδικά αν έχουμε βρει κάποιο ινομύωμα στον υπέρηχογραφικό μας έλεγχο κοντά στις σάλπιγγες. .
Υστεροσκόπηση. Εξετάζεται λεπτομερώς η ενδομητρική κοιλότητα, με τη χρήση ενδοσκοπίου, μιας κάμερας δηλαδή. Η εξέταση γίνεται δια μέσω του τραχήλου και συνήθως πραγματοποιείται λίγες ημέρες μετά το τέλος της περιόδου, όταν το ενδομήτριο είναι λεπτό και τα στόμια των σαλπίγγων ευκολότερα ορατά. Με αυτήν την εξέταση έχουμε άμεση ορατότητα της ενδομήτριας κοιλότητας και των στομίων των σαλπίγγων. Μπορεί να γίνει με ή χωρίς νάρκωση και κρατάει πολύ λίγη ώρα περίπου 8 – 10 λεπτά.
Λαπαροσκόπηση. Στην επέμβαση αυτή, που πραγματοποιείται με γενική αναισθησία, η κοιλιακή κοιλότητα της ασθενούς διατείνεται με διοξείδιο του άνθρακα έτσι ώστε τα όργανα να είναι πιο ορατά. Κατόπιν ένα ενδοσκόπιο εισάγεται στο εσωτερικό της κοιλιάς μέσα από μια μικροσκοπική τομή κοντά στον αφαλό. Με τη βοήθεια του ενδοσκοπίου και παρατηρώντας με μεγάλη προσοχή, ο ειδικός χειρουργός ελέγχει την κατάσταση των κοιλιακών οργάνων και εντοπίζει αν υπάρχουν παθολογικές καταστάσεις (π.χ. ενδομητρίωση, πυελικές συμφύσεις, ινομυώματα) που προκαλούν υπογονιμότητα.
Μπορούν τα ινομυώματα να μεταλλαχθούν σε καρκίνο;
Αποτελεί συχνό προβληματισμό σε γυναίκες με ινομυώματα, αν υπάρχει πιθανότητα κάποιο ινομύωμα να γίνει κακόηθες, να μεταλλαχτεί δηλαδή σε καρκίνο.
Τα ινομυώματα συνήθως είναι καλοήθη. Έχουν ένα πολύ μικρό ποσοστό (0,1% έως 0,5%) να μεταλλαχθούν σε καρκίνο. Άρα αυτό είναι γενικά εξαιρετικά σπάνιο.
Περίπου 0.2% των γυναικών που έχουν ινομυώματα κινδυνεύουν να αναπτύξουν λειομυοσάρκωμα που είναι ο συνήθης τύπος καρκίνου που προέρχεται πιθανόν από κάποιο παλιό ινομύωμα.
Και επειδή αυτό, το λειομυοσάρκωμα, απαντάται κυρίως σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, χωρίς να υπάρχει εξαρχής έντονη ανησυχία, κάθε γυναίκα πρέπει να ελέγχει τα ινομυώματα της σε ετήσια βάση προκειμένου να διαπιστωθούν πιθανά κακοήθη στοιχεία.
Ξαφνική αύξηση του μεγέθους ενός ινομυώματος, θα πρέπει να μας βάλει σε υποψία.
Ινομυώματα και κύηση, τι πρέπει να κάνει μια γυναίκα
Τα ινομυώματα αφαιρούνται σε νεαρές γυναίκες πριν από την κύηση όταν:
- Λόγω μεγέθους, παραμορφώνουν την ενδομήτρια κοιλότητα-
- Προβάλλουν μέσα στην κοιλότητα του ενδομητρίου.
- Αν η γυναίκα είχε προηγούμενες αποβολές.
- Αποτυχημένες προσπάθειες με εξωσωματική γονιμοποίηση.
- Αν είναι πάνω από 3-5 και διαταράσσουν την αρχιτεκτονική του μυομητρίου, δηλαδή του τοιχώματος της μήτρας.
Πότε μια γυναίκα μπορεί να μείνει έγκυος μετά από αφαίρεση ινομυωμάτων και τι πως γίνεται ο τοκετός ??
Η γυναίκα μπορεί να μείνει έγκυος 6 μήνες μετά από χειρουργική η λαπαροσκοπική αφαίρεση ινομυώματος.
Η έκβαση της κύησης όταν υπάρχει ινομύωμα – ινομυώματα συνήθως είναι ομαλή.
Τώρα αν γίνει η διάγνωση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ή όταν υπάρχει κάποιο μικρό ινομύωμα στο τοίχωμα π.χ. της μήτρας και το οποίο κατά την διάρκεια της κύησης μεγαλώνει λόγω της αύξησης των οιστρογόνων τότε η αντιμετώπιση είναι μόνο παρακολούθηση.
Η αφαίρεσή τους αντενδείκνυται κατά τη διάρκεια καισαρικής τομής, γιατί μπορεί να προκαλέσουν μεγάλη αιμορραγία και να κινδυνεύσει η γυναίκα, ή αν αναγκαστούμε να αφαιρέσουμε την μήτρα για να γλυτώσουμε την γυναίκα.
Σπανίως, αν είναι μεγάλα, μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία κατά τη διάρκεια της κύησης ή μετά τον τοκετό.
Πολλές γυναίκες εστιάζουν την σκέψη τους στα ινομυώματα όταν έχουν παλίνδρομες κυήσεις ειδικά κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης. Δηλαδή ότι φταίει το ινομύωμα ή τα ινομυώματα και έχασαν τη ν κύηση τους.
Οι παλίνδρομες κυήσεις του πρώτου τριμήνου δεν προκαλούνται από την ύπαρξη ινομυωμάτων. Οι παλίνδρομες κυήσεις έχουν άλλες αιτίες όπως είναι οι χρωμοσωμιακές ανωμαλίες του κυήματος, τα γενετικά σύνδρομα, η θρομβοφιλία αλλά όχι τα ινομυώματα.
Τώρα όσον αφορά τον Τοκετό:
Συνήθως, όταν αφαιρούνται τοιχωματικά ινομυώματα μεγαλύτερα από 4-5 εκατοστά, σωστό είναι ο τοκετός να γίνεται με καισαρική τομή. Εξαίρεση αποτελούν τα υποορογόνια ή μισχωτά ινομυώματα, δηλαδή εκτός μήτρας, όπου δε χρειάζεται να κοπεί το μυϊκό τοίχωμα της μήτρας.
Ποια είναι η θεραπεία των ινομυωμάτων?
Με τα ινομυώματα αυτό που ισχύει σε γενικές γραμμές είναι πως «αν δεν σε ενοχλούν, δεν τα ενοχλείς κι εσύ».
Σε περίπτωση που υπάρχει η επιθυμία για εγκυμοσύνη εκτιμάται και αντιμετωπίζεται η κατάσταση ανάλογα με τα εκάστοτε δεδομένα.
Ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχει πρόβλημα υπογονιμότητας, η ύπαρξη ινομυωμάτων μπορεί απλά να είναι συμπωματική και να μην απαιτείται καμία χειρουργική παρέμβαση.
Η αντιμετώπιση των ινομυωμάτων καθορίζεται από την θέση, το μέγεθος, την συμπτωματολογία και την ηλικία της γυναίκας.
Μπορεί να είναι :
Φαρμακευτική
Χειρουργική
Αμιγώς φαρμακευτική
Έχει δύο στόχους:
1) να ανακουφίσει από τα συμπτώματα π.χ. αιμορραγία και
2) να μειώσει το μέγεθος των ινομυωμάτων.
Είναι γνωστό ότι τα ινομυώματα κατά την εμμηνόπαυση συρρικνώνονται. Υπάρχουν λοιπόν ενέσεις που προκαλούν ψευδο-εμμηνόπαυση, συρρικνώνουν τα ινομυώματα για μικρό χρονικό διάστημα (3-6 μήνες) μετά το οποίο επανέρχονται στο αρχικό τους μέγεθος.
Επίσης, οι θεραπείες αυτές κατά τη διάρκεια της χορήγησής τους συνοδεύονται από παρενέργειες, όπως εφιδρώσεις, εκνευρισμό, κατάθλιψη και μείωση της οστικής μάζας.
Στα φάρμακα που χρησιμοποιούμε για την αντιμετώπιση των ινομυωμάτων ανήκουν:
α) τα αντισυλληπτικά χάπια και το Danazol τα οποία μειώνουν την ποσότητα της εμμήνου ρύσεως. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, σήμερα έχουν εγκαταλειφθεί από τους περισσότερους γυναικολόγους.
β) Τα ανάλογα των γοναδοτροπινών (GnRH analogue) είναι ορμονική θεραπεία που μειώνει στο ελάχιστο την παραγωγή οιστρογόνων από τις ωοθήκες. Με την πτώση των επιπέδων των οιστρογόνων προκαλείται και συρρίκνωση του μεγέθους των ινομυωμάτων και βελτίωση των συμπτωμάτων. Η πτώση, όμως των οιστρογόνων θέτει τη γυναίκα σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή της εμμηνόπαυσης, με τα συνοδά συμπτώματα των εξάψεων, της ατροφίας και του κινδύνου οστεοπόρωσης. Γι’ αυτό η θεραπεία με GnRH ανάλογα περιορίζεται το ανώτερο στους 6 μήνες διάρκειας διότι προκαλούν φαρμακευτική εμμηνόπαυση. Εδώ το κύριο πρόβλημα δεν είναι μόνο τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης αλλά κυρίως η μείωση της οστικής μάζας η οποία μπορεί να είναι καταστροφική σε κάποιες περιπτώσεις. Χρησιμοποιούνται πολύ και στις ημέρες μας κυρίως προεγχειρητικά για μικρό όμως χρονικό διάστημα 1-3 μήνες
γ) Τώρα τελευταία ερευνώνται τα SΕRMs που είναι ειδικοί τροποποιητές των υποδοχέων της προγεστερόνης. Αυτά δρουν στο ενδομήτριο μειώνοντας αισθητά την διάρκεια και την σοβαρότητα των αιμορραγιών και δεύτερον μειώνουν το μέγεθος των ινομυωμάτων. Αυτά τα τελευταία φάρμακα απομένει να τα δούμε στην πράξη.
Συνήθως αποφασίζετε χειρουργική αντιμετώπιση και ειδικά σε νέες γυναίκες που δεν έχουν γεννήσει ακόμα προτιμάται η εκπυρήνιση δηλ. αφαίρεσή τους από το τοίχωμα της μήτρας ή του ενδομητρίου.
Η εκπυρήνιση γίνεται λαπαροτομικά, με την ανοικτή μέθοδο της κοιλιάς, λαπαροσκοπικά με λαπαροσκόπηση από τον ομφαλό με κάμερα, ή υστεροσκοπικά αν το επιτρέπει η θέση του ινομυώματος αν δηλαδή προβάλλει μέσα στην ενδομήτρια κοιλότητα .
Μερικές φορές χορηγούνται προεγχειρητικά ορμονικά σκευάσματα (GnRH- ανάλογα) για να μειωθούν σε μέγεθος και να μειωθεί η αιμάτωσή τους και έτσι διευκολύνουν την χειρουργική αντιμετώπιση. .
Σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν ολοκληρώσει το αναπαραγωγικό τους έργο και ειδικά αν έχουν μπει και στη εμμηνόπαυση, αφαιρούνται όλα τα γυναικολογικά όργανα με ολική υστερεκτομή με τα εξαρτήματα (σάλπιγγες-ωοθήκες).
Χειρουργική θεραπεία – λαπαροσκόπηση
Η θεραπεία εκλογής σήμερα είναι η λαπαροσκόπηση για όλα τα ινομυώματα.
Στην λαπαροσκόπηση χειρουργούμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και σε ένα ανοιχτό χειρουργείο.
Η διαφορά είναι ότι δεν ανοίγουμε την κοιλιά, δεν βάζουμε κομπρέσες οι οποίες τραυματίζουν τα εσωτερικά όργανα ( συμφύσεις), δεν ακουμπάμε τα εσωτερικά όργανα με τα χέρια μας – γάντια (συμφύσεις) και τέλος δεν έχουμε ανοιχτή κοιλιά εκτεθειμένη στον ατμοσφαιρικό αέρα (αφυδάτωση ιστών – μολύνσεις – συμφύσεις).
Λαπαροτομία (ανοιχτό χειρουργείο) γίνεται όταν έχουμε:
Ινομυώματα μεγαλύτερα από 9-10 εκ.
Συνολικός αριθμός μεγαλύτερος από 5-6.
Πολλές προηγούμενες επεμβάσεις με ανοιχτά χειρουργεία αποτελούν μια σχετική αντένδειξη, λόγω πιθανής ύπαρξης εκτεταμένων συμφύσεων
Πλεονεκτήματα λαπαροσκοπικής μεθόδου.
Αισθητικό αποτέλεσμα πολύ καλύτερο από το ανοιχτό χειρουργείο.
Μεγέθυνση του εγχειρητικού πεδίου με καλύτερη απεικόνιση και χειρισμούς πιο ακριβής.
Μειωμένη αιμορραγία (σπάνιες μεταγγίσεις αίματος)
Μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος.
Ταχύτερη επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες.
Μία ημέρα νοσηλεία στο νοσοκομείο.
Λιγότερες συμφύσεις στο εσωτερικό του οργανισμού, γεγονός που σημαίνει καλύτερη γονιμότητα σε άτοκες γυναίκες.
Οι επιπλοκές της λαπαροσκοπικής χειρουργικής ειδικά τώρα με τα νέα μηχανήματα και εργαλεία και την πείρα που έχουμε αποκτήσει στην χρήση των νέων τεχνολογιών είναι οι ίδιες ή και λιγότερες από αντίστοιχα ανοιχτά χειρουργεία. Δηλαδή, λιγότερες γυναίκες χρειάζονται μετάγγιση και λιγότερες γυναίκες παθαίνουν μετεγχειρητικές λοιμώξεις και πυρετούς σε σχέση με τα ανοιχτά χειρουργεία. Αυτό είναι λογικό γιατί οι τραυματικές επιφάνειες είναι πολύ μικρότερες με την λαπαροσκοπική τεχνική.
ΥΣΤΕΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ
Τα εσωτερικά ινομυώματα (υποβλεννογόνια), τεμαχίζονται σε μικρά κομμάτια διαμέσου του τράχηλου της μήτρας με ένα ενδοσκοπικό εργαλείο που ονομάζεται υστεροσκόπιο.
Το υστεροσκόπιο είναι συνδεδεμένο με κάμερα, εισάγεται από τον τράχηλο της μήτρας απευθείας στην ενδομητρική κοιλότητα και έχουμε άμεση εικόνα του εσωτερικού της μητριαίας κοιλότητας.
Με χρήση ειδικών υγρών για διάταση της μήτρας διενεργείται διατομή του ινομυώματος κάτω από οπτικό έλεγχο.
Οι κίνδυνοι να προκληθεί βλάβη στη μήτρα με αυτόν τον τρόπο είναι ελάχιστοι.
Η επέμβαση απαιτεί ολική αναισθησία αλλά όχι τόσο βαθιά απαιτείται με την λαπαροσκόπηση.
Η ασθενής μπορεί να φύγει από την κλινική την ίδια μέρα και να επιστρέψει άμεσα στις δραστηριότητές της.
Συνήθη ενοχλήματα μετά την επέμβαση Οι περισσότερες γυναίκες βλέπουν αίμα μετά το χειρουργείο, είτε είναι λαπαροσκοπικό και ειδικά αν είναι υστεροσκοπικό και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Φυσιολογικό είναι και το φούσκωμα όπως και ένα βάρος χαμηλά, το οποίο κρατάει για 1 – 2 εβδομάδες.
Πόνοι δεξιά και αριστερά, όπως και ψηλά στο στήθος, δε μας ανησυχούν μετά τη νλαπαροσκοπήση. Λίγη διάρροια, επίσης, μπορεί να υπάρξει μετά από το χειρουργείο, η οποία σταματάει σε μια – δυο μέρες.
Ο πυρετός, όμως, έστω και δέκατα, δεν είναι φυσιολογικό και καλό είναι να επικοινωνήσει η γυναίκα αμέσως με τον γιατρό της.
Η περίοδος μετά την αφαίρεση Η περίοδος συνεχίζει φυσιολογικά μετά την επέμβαση και με την ίδια συχνότητα, ενώ η ποσότητα της μειώνεται διαδοχικά μέσα σε δύο περίπου κύκλους στα φυσιολογικά επίπεδα. Αν το ινομύωμα βρισκόταν μέσα στην μήτρα, τότε η αιμορραγία σταματάει άμεσα μετά την επέμβαση.
Άλλες μέθοδοι.
Ρομποτική αντιμετώπιση:
αποτελεί την πλέον σύγχρονη εξέλιξη της λαπαροσκοπικής τεχνικής που εξασφαλίζει λιγότερη αιμορραγία, ενώ προσφέρει στο χειρουργό εξαιρετική τρισδιάστατη αντίληψη του εσωτερικού της κοιλιάς κατά τη διάρκεια του χειρουργείου. Στοιχίζει όμως πιο ακριβά γιατί το μηχάνημα είναι πολύ πιο ακριβό και δεν υπάρχει σε όλες τις κλινικές και τα νοσοκομεία. Η εκπαίδευση των γιατρών είναι πολύ πιο χρονοβόρα και ακριβή.
Εμβολισμός
Εκτός των προαναφερθέντων μεθόδων, σε κέντρα με ανάλογη εμπειρία μπορεί να εφαρμοστεί ο εμβολισμός της μητριαίας αρτηρίας. Εμβολισμός είναι η απόφραξη του αγγείου στην προκειμένη περίπτωση της μητριαίας αρτηρίας, που τρέφει το ινομύωμα, με συνέπεια τη συρρίκνωση του λόγω απουσίας αίματος
Θεραπεία με κατευθυνόμενη δέσμη υψηλής έντασης υπερήχων.
Τέλος υπάρχει και η υπερηχογραφική καταστροφή του αγγείου κατευθυνόμενη με μαγνητική τομογραφία.
Είναι μία νέα αναίμακτη μέθοδος που γίνεται με την καθοδήγηση του Μαγνητικού τομογράφου. Η ασθενής δέχεται δέσμες υπερήχων που στοχεύουν το ινομύωμα, και προκαλείται έτσι αύξηση της θερμοκρασίας στο ινομύωμα που φθάνει τους 85ο C. Με τον τρόπο αυτό γίνεται θερμική καταστροφή του ινομυώματος και μείωση στο μέγεθός του. Η μέθοδος δεν έχει καλά αποτελέσματα σε μεγάλα ινομυώματα και σε πολλαπλά ινομυώματα, ενώ σε ποσοστό 20%, χρειάζεται και κάποια άλλη συμπληρωματική μέθοδος. Δεν υπάρχουν δεδομένα ακόμη, για την διατήρηση της γονιμοποιητικής ικανότητας της γυναίκας μετά την εφαρμογή αυτής της θεραπείας.
Καταπολέμηση με ραδιοσυχνότητες
Ο γιατρός εισάγει έναν καθετήρα στο κέντρο του ινομυώματος, πραγματοποιεί τη θεραπεία και εξέρχεται, οπότε δεν υπάρχει ούτε κίνδυνος αιμορραγίας».
Το μεγάλο πλεονέκτημα της νέας μεθόδου είναι η αποφυγή της υστερεκτομής. «Πρόκειται για μια σχετικά σύντομη διαδικασία, ελάχιστα επεμβατική, που δεν απαιτεί νοσοκομειακό περιβάλλον. Το Viz Ablate θα μπορεί να αντιμετωπίσει μονάχα κάποιες περιπτώσεις, όπου τα ινομυώματα θα είναι μικρού μεγέθους ή σε εύκολο σημείο για να τα προσεγγίσει η συσκευή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
1. Τα ινομυώματα είναι καλοήθεις όγκοι της μήτρας με πάρα πολύ μικρή πιθανότητα εξαλλαγής σε κακοήθειες και καρκίνο.
2. Αναλόγως της θέσης και του μεγέθους τους μπορούν να προκαλέσουν μητρορραγίες δηλαδή μεγάλες αιμορραγίες και με μεγάλη διάρκεια, υπογονιμότητα, συχνουρία, συχνές ουρολοιμώξεις, ακράτεια ούρων, ειδικά αν είναι μεγάλα και υποορογόνια στο πρόσθιο τοίχωμα της μήτρας, αποβολές πρώτου τριμήνου κύησης αν είναι υποβλεννογόνια και πιέζουν το ενδομήτριο.
3. Αποτελούν την πιο συνηθισμένη παθολογία των γυναικολογικών παθήσεων, το 40-50% των γυναικών θα παρουσιάσουν ινομυώματα στην διάρκεια της ζωής τους, ειδικά μετά την ηλικία των 30 ετών.
4. Είναι γενετικής προέλευσης σε ποσοστό 40 -50% όπως είπαμε νωρίτερα αλλά μπορεί να είναι και ορμονικής αιτιολογίας και περιβαλλοντικών παραγόντων.
5. Η πιθανότητα κακοήθειας σε ινομυώματα είναι σπανιότατη όπως αναφέραμε κα ινωρίτερα.
6. Σχεδόν όλα τα ινομυώματα χειρουργούνται ενδοσκοπικά με Λαπαροσκόπηση η Υστεροσκόπηση.
7. Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές, όπως δημιουργία συμφύσεων ή απώλεια αίματος είναι λιγότερες στη λαπαροσκόπηση σε σχέση με ανοιχτά χειρουργεία.
8. Τοιχωματικά ινομυώματα πάνω από 5 εκατοστά που πιέζουν την κοιλότητα σε γυναίκες με υπογονιμότητα, πρέπει να αφαιρούνται.
9. Ινομυώματα εντός της κοιλότητας της μήτρας, μεγέθους άνω του 1 εκατοστού, πρέπει να αφαιρούνται υστεροσκοπικά.